بخشی از شعر «جانباز» اثر شاعر مدرن انگلیسی، ویلفرد اوون (1893-1918) – ترجمه سروش رزمی
اکنون، بیمارستان انتظار میزبانی سال های معلولیت او را می کشد،
و ملزم به اطاعت از قوانین بیمارستان خواهد بود،
ترحم ها و مراقبت هایی نثارش خواهند کرد.
امشب، به نگاه زنانی پی می برد
که دیگر متوجه او نیست، بلکه روانۀ مردانی چالاک اند.
چقدر سرد و دیر شده! چرا نمی آیند
و مرا در رختخواب بگذارند؟ چرا نمی آیند؟
