قرآن

(سوره البلد – آیه 4) 
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ
براستى كه انسان را در رنج آفريده ‏ايم.

 

(سوره الحجرات – آیه 14)
قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا ۖ قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَـٰكِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ ۖ وَإِن تُطِيعُوا اللَّـهَ وَرَسُولَهُ لَا يَلِتْكُم مِّنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا ۚ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
[برخى از] باديه‏ نشينان گفتند: «ايمان آورديم.» بگو: «ايمان نياورده ‏ايد، ليكن بگوييد: اسلام آورديم.» و هنوز در دلهاى شما ايمان داخل نشده است. و اگر خدا و پيامبرِ او را فرمان بريد از [ارزشِ‏] كرده‏ هايتان چيزى كم نمیكند. خدا آمرزنده مهربان است.»

 

(سوره الصافات – آیه 25)
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ
شما را چه شده است كه همديگر را يارى نمى‏كنيد؟!

 

(سوره التکاثر – آیه 1)
أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ
تفاخر به بيشتر داشتن، شما را غافل داشت.

 

(سوره یونس – آیه 12)
وَإِذَا مَسَّ الإِنسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَآئِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَن لَّمْ يَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
و چون انسان را آسيبى رسد، ما را- به پهلو خوابيده يا نشسته يا ايستاده- مى‏ خواند، و چون گرفتاريش را برطرف كنيم چنان مى‏رود كه گويى ما را براى گرفتاريى كه به او رسيده، نخوانده است. اين گونه براى اسرافكاران آنچه انجام مى‏دادند زينت داده شده است.

 

(سوره آل عمران – آیه 140)
إِن يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ وَتِلْكَ الأيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَاء وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ الظَّالِمِينَ
اگر به شما آسيبى رسيده، آن قوم را نيز آسيبى نظير آن رسيد و ما اين روزها [ى شكست و پيروزى‏] را ميان مردم به نوبت می گردانيم [تا آنان پند گيرند] و خداوند كسانى را كه [واقعاً] ايمان آورده ‏اند معلوم بدارد، و از ميان شما گواهانى بگيرد، و خداوند ستمكاران را دوست نمی ‏دارد.

 

(سوره الاحقاف – آیه 11)
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَّا سَبَقُونَا إِلَيْهِ وَإِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ
و كسانى كه كافر شدند، به آنان كه گرويده‏ اند گفتند: «اگر [اين دين‏] خوب بود، بر ما بِدان پيشى نمى‏ گرفتند.» و چون بدان هدايت نيافته ‏اند، به زودى خواهند گفت: «اين دروغى كهنه است.»

 

(سوره البقره – آیه 195)
وَأَنفِقُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلاَ تُلْقُواْ بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَأَحْسِنُوَاْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
و در راه خدا انفاق كنيد، و خود را با دست خود به هلاكت ميفكنيد، و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مى‏ دارد.

 

(سوره النجم – آیه 43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى
و هم اوست كه مى‏ خنداند و مى‏ گرياند.

 

(سوره النجم – آیه 39 و 40)
وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى * وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى
و اينكه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست.و [نتيجه‏] كوشش او به زودى ديده خواهد شد.

 

(سوره النور – آیه 22)
وَلَا يَأْتَلِ أُوْلُوا الْفَضْلِ مِنكُمْ وَالسَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُوْلِي الْقُرْبَى وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
و سرمايه ‏داران و فراخ‏ دولتان شما نبايد از دادنِ [مال‏] به خويشاوندان و تهيدستان و مهاجران راه خدا دريغ ورزند، و بايد عفو كنند و گذشت نمايند. مگر دوست نداريد كه خدا بر شما ببخشايد؟ و خدا آمرزنده مهربان است.

 

(سوره الملک – آیه 10)
وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ
و گويند: «اگر شنيده [و پذيرفته‏] بوديم يا تعقّل كرده بوديم در [ميان‏] دوزخيان نبوديم.»
(سوره الاسراء – آیه 72)
وَمَن كَانَ فِي هَـذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلاً
و هر كه در اين [دنيا] كور [دل‏] باشد در آخرت [هم‏] كور [دل‏] و گمراهتر خواهد بود.